«طپش تاریخ» محمود بهادری، منوچهر مشیری و اصغر فردوست و «برای آزادی» حسین ترابی (1358-1357) دو فیلم بلند تدوین‌شده‌ای هستند که از رویدادهای این دوره به دست ما رسیده اند؛ دو فیلمی که هم صحنه‌های مشابه زیاد دارند و هم تفاوت‌های جدی با یکدیگر.

«طپش تاریخ» حاصل کار سه فیلمبردار از کارمندان تلویزیون دولتی است که از سر همدلی با حرکت مردمی، که در خیابان‌ها در جریان بود، دوربین‌های خود را از تلویزیون بیرون آوردند و به فیلمبرداری از این رویدادها پرداختند. رابطه‌ی این سه با هم در هماهنگی کلی بود که کی به کجا برود و فیلم بگیرد تا حتی‌الامکان رویدادها پوشش کامل‌تری داشته باشند. هیچ تصوری از فیلمی که قرار بود از این تصویرها ساخته شود در ذهن نبود، کمااینکه اصلاً معلوم نبود سرانجام این حرکت به کجا می‌انجامد. به‌هرروی بعد از پیروزی انقلاب، داوود کنعانی تصویرهای گرفته‌شده را تدوین کرد و همراه تمام راش‌ها (تکه‌فیلم‌هایی که در فیلم تدوین‌شده از آنها استفاده نشده) به تلویزیون تحویل داد. «طپش تاریخ» در سال‌های اخیر چند بار از تلویزیون پخش شده اما کوشش منوچهر مشیری به نیابت از سازندگان فیلم (بهادری از دنیا رفته و فردوست در خارج از کشور زندگی می‌کند) برای پیدا کردن راش‌های فیلم در آرشیوهای تلویزیون به نتیجه نرسیده است. بسیاری از صحنه‌های انقلاب، از جمله تصاویر آزادی زندانیان سیاسی در جلو زندان قصر، تنها در این فیلم موجود است. گفتار روی تصاویر «طپش تاریخ»، که با لحن و روحیه‌ی شعاری همان دوره نوشته و خوانده شده، خود به شیوه‌ای دیگر سندی است از روحیه‌ی غالب روزگار خود.